Broń biała - rodzaj broni służących do walki wręcz.


Lista broni białej:

- Szabla - długa sieczna broń biała. Wyróżnia się jednosieczną, wygiętą głownią. Klinga szabli może być w części sztychowej poszerzona, czyli mieć ukształtowane tzw. pióro, zaczynające się zazwyczaj wyraźnym uskokiem na tylcu głowni, rzadziej – poszerzające się płynnie, bez uskoku. W niektórych egzemplarzach tylec pióra może być ostrzony. Przeznaczona do zadawania cięć i sztychów (pchnięć). Szabla jest wyraźnie różna od miecza.

- Rapier - jest bronią białą o długiej, prostej i obusiecznej klindze, dłuższą od szabli. Wbrew obiegowym opiniom jest on stosunkowo ciężką i powolną bronią – wymaga się od posługującego nim szermierza sporej sprawności fizycznej.

- Kordelas – broń biała, długi prosty lub zakrzywiony jedno lub dwusieczny nóż myśliwski do skłuwania i patroszenia upolowanej zwierzyny.

- Maczeta - rodzaj długiego, bardzo szerokiego noża podobnego do tasaka, używanego do wyrąbywania ścieżek w tropikalnej dżungli.

- Kukri - ciężki zakrzywiony nepalski nóż używany zarówno jako broń sieczna o głowni krzywej jednosiecznej oraz jako narzędzie.

- Wakizashi - krótki miecz jednosieczny. Ma głownię o długości 30-60[1] cm, w większości z wzdłużną, wzmacniającą krawędzią zwaną shinogi.

- Kodachi - jest zbyt długi by zostać określonym jako sztylet, lecz także zbyt krótkim, by być długim mieczem. Choć miecz ma 59 cm długości.

- Katana - tradycyjny miecz o długości głowni powyżej 60 cm, jednosiecznej, o kształcie lekko wygiętym do góry i zaokrąglonym lub ściętym sztychu.

- Nodachi - dużych rozmiarów (najczęściej około 1,4 metra) miecz dwuręczny, wykorzystywany do walki w polu, od czego zaczerpnął on swoją nazwę. Często nazwa no-dachi jest używana zamiennie z ō-dachi. O ile jednak ō-dachi odnosi się do dowolnego typu dużych mieczy, to no-dachi - do konkretnego rodzaju miecza o określonym przeznaczeniu.

- Naginata - Tradycyjna naginata składa się z drzewca o długości ok. 180 cm oraz elastycznie zamocowanego na nim żeleźca o długości ok. 40 cm i kształcie zbliżonym do ostrza miecza - katany bądź tachi, dzięki czemu mogła służyć zarówno do kłucia jak i cięcia. Długość drzewca podana powyżej jest jedynie uśrednioną długością, bowiem przez wieki używania wahała się od 60 cm do około 3 metrów. Podobnie jest z żeleźcem - jego długość wahała się od 15 cm do około 60 cm, różne były także szerokości ostrza i stopień zakrzywienia.

- Tanto - rodzaj sztyletu lub puginału z jedno- lub obosiecznym ostrzem, o długości od 15 do 30 centymetrów. Głownia była przeznaczona przede wszystkim do pchnięć, lecz można nią było także z powodzeniem ciąć. W zależności od rodzaju mógł być noszony jako shōtō w daishō, zastępując wakizashi lub też jako samodzielny oręż, często ukrywany w fałdach obszernych szat zarówno przez mężczyzn jak i kobiety.